قصّه منافقان و مسجد ضِرار ساختن ایشان(ادامه)

 نفر: یعنی آن گروه، جمع.

لطف بی‌دل و جان: یعنی محبت ظاهری و ناخالص.

تُون: گلخن.

سبزه تون: گل و گیاهی است که در فضای دود آتش‌خانهْ حمام قرار گیرد یا بروید که به ظاهر، مطلوب و خوش‌بو هم نیست ، و این تعبیر برگرفته است از حدیث شریف مروى از رسول خدا (ص): «إیَّاکُم وَ خَضراءَ الدِّمَنِ قِیلَ یا رَسُولَ اللَّهِ وَ ما خَضراءُ الدِّمَنِ؟ قال: المَرأَةُ الحَسناءُ فِى مَنبِتِ السّوءِ: بپرهیزید از سبزه که بر خاکروبه‏هاست. گفتند: اى رسول خدا سبزه خاکروبه چیست؟ فرمود: زن زیبا که از رستنگاه (خاندان) بد بود.»[1]

مخنث: یعنی نامرد.

دل بر کسى نهادن: بر وى اعتماد کردن، دل خوش شدن.

یار غار: کنایه از دوست موافق، برگرفته از آیه 40 سوره توبه.

 ( 2850) اى کاش این سخنان از دل بود تا مراد آنها حاصل مى‏شد. ( 2851) سخنى که از دل و جان بر نخاسته از زبان جارى شود مثل سبزه سرگین و زباله‏دان است‏. ( 2852) باید از دور نگاه کرد و گذشت بکار بوئیدن و خوردن نمى‏آید. ( 2853) بلطف بى‏وفایان گذر نکن که پل ویرانه است‏. ( 2854) اگر جاهلى بر آن قدم گذاشت پل خراب شده آن قدم را مى‏شکند. ( 2855) بدان هر لشکرى که شکست مى‏خورد باعثش دو سه نفر سست عنصر مخنث بوده‏. ( 2856) او مردوار با اسلحه در صف جنگ حاضر مى‏شود تو و سایرین هم دل بر او مى‏نهید که یار و مددکار ما است‏. ( 2857) وقتى که زخم و خون دید روى از دشمن بر مى‏گرداند و رفتن او پشت تو را مى‏شکند. ( 2858) این قبیل اتفاقات فراوان است که اشخاص مقصود اصلى خود را پنهان مى‏دارند.