( 3027)چون پدید آمد که آن مسجد نبود |
|
خانهْ حیلت بُد و دام جهود |
( 3028)پس نبی فرمود کآن را بر کنند |
|
مطرحهْ خاشاک و خاکستر کنند |
( 3029)صاحب مسجد چو مسجد قلب بود |
|
دانهها بر دام ریزی نیست جود |
( 3030)گوشت اندر شست توماهی رباست |
|
آنچنان لقمه نه بخشش نه سخاست |
دام جهود: مقصود از جهود، نامسلمان است ، آن مسجد را براى ابو عامر ترسا ساخته بودند.
مَطرَحَه: یعنی جای ریختی اشغال و زباله.
صاحب مسجد:یعنی ابوعامر راهب یا طرفداران او.
دانه بر دام ریختن: اشاره است بدان که قصد ابو عامر از ساختن آن مسجد گرد آوردن یارانى براى خود بود.
شَست: قلاّب ماهیگیرى. (گوشت بر شست براى گرفتن ماهى نهند، نه سخاوت است. بدین رو، چیزى به حساب نمىآید).
( 3027) وقتى معلوم شد که آن مسجد نبوده بلکه خانه و دام یهود بوده است. ( 3028) حضرت رسول (ص) فرمان داد که آن را خراب کرده و زمین آن را جاى زباله قرار دهید. ( 3029) صاحب مسجد مثل خود مسجد قلب و فاسد بود اینکه او خرجى کرده بود مبنى بر جود و بخشش نبود بلکه دانهاى بود که بدام ریخته بود. ( 3030) گوشتى که در شست تو براى ربودن ماهى است آن لقمه بخشش و سخا نیست.
پیامبر(ص) فرمود که آن مسجد ریاکاران و منافقان را آتش بزنند. مولانا میگوید: ساختن این مسجد جود و بخشش نبود، زیرا جود، آن بخششی است که برای منافع خود نباشد؛ به عنوان مثال: وقتی ماهیگیری تکه گوشتی بر قلاب خود میگذارد، این برای ربودن ماهی است و در حق ماهی، سخایی به خرج نداده است.
محمدرضا افضلی تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد .... |