بهره‌مندی از صاحب‌دلان وسلامت معنوی

بیست: مخفف بایست است؛ یعنی صبرکن، منتظر باش.

این عالم: یعنی عالم خاک و جهان آفرینش.

زکام: کنایه از ذهنیت خشکی است که مانع ادراک حقایق می‌شود

( 3240) اینکه تو دیدى نشان ظاهرى ملک دل است در آن نباید ایستاد باطن باید جست و در ظاهر نباید متوقف بود. ( 3241) از باغ براى نشانه شاخه‏اى بشهر مى‏آورند البته تمام باغ را ممکن نیست بدان جا حمل کنند. ( 3242) خاصه آن باغى که فلک برگى از آن است بلکه آن باغ مغز است و این عالم بمنزله پوست‏. ( 3243) اکنون که براى رفتن آن باغ گامى بر نمى‏دارى بویى از آن بجوى تا زکامت رفع شود. ( 3244) تا آن بو جاذب جانت شده و نور چشمانت گردد. (- و سوى بوستانت کشیده راه رستگارى نشانت دهد. (- چشم کورت را بینا و سینه‏ات را به سینه سینا بدل سازد.

مولانا می‌گوید: قدرت باطنی صاحب‌دلان به مراتب بیش از آن است که در این واقعه و سوزن آوردن ماهیان می‌بینی. مولانا می‌گوید: اگر به سوی شناخت حق گام برنمی‌داری، دست کم با بوی گل‌های آن باغ و بهره‌مندی از صاحب‌دلان، سلامت معنوی پیدا کن. اگر به سوی مردان صاحب‌دل بروی و از آنها بهره‌بگیری، کم کم چشم باطن تو نور معرفت می‌گیرد.