مقام  این مومنان  مقام  تسلیم  و  تمک  ین استلذاهیچگاهازخداوندنمیخواهندکهمجاریاموررامطابقمیلآنانتغییردهدوبلاییراتبدیلبهنعمت کند. احوالاینعاشقاندرابیاتزیرچنینبهتصویرکشیدهشدهاست:

ازحلاوتهاکهداردجورتو

وزلطافتکسنداندغورتو

نالموترسمکهاوباورکند

وزکرمآنجورراکمترکند

عاشقمبرلطفوبرقهرشبهجد

بوالعجبمنعاشقاینهردوضد

واللّهارزینخاردربستانشوم

همچوبلبلزینسببنالانشوم

ایعجببلبلکهبگشایددهان

تاخورداوخارراباگلستان

 (مثنوی،دفتر1،ب1567تا1571)

اماگروهدومباآنکهدربرابرارادةخداوندتسلیموراضیبهرضایاوهستندولیدعاومناجاتنیزازخویوخصلتآناناست. هموارهدستبهدعابرمیدارندوازقضایسوءبه قضاینیکخداوندپناهمیبرند. آنگاهکهنعمتیولطفیازخداوندبهآنانمیرسددعای شکربهجامیآورندوآنگاهکهبلایینازلمیشودبهنالهوزاریوتضرّعدرمیآیندوعجز ودرماندگیخودرابهنمایشمیگذارندوباکمندگریهوزاری،لطفورحمتالهیرابه

سوی خود می کشند. دعا و التماس این گروه از رو ی خواهش نفس و یا خودخواهی و دل بستگی به دنیا نیست بلکه آنان به منظور عمل کردن به امر و فرمان الهی اقدام به دعا و نیایش می کنند. در واقع کار آنان اظهار تسلیم در برابر امر خداوند است. م ی توان گفت که گروه اول اهل سکر و مستی، و گروه دوم دارای مقام صحو و هوشیاری هستند . هردو گروه امر خداوند را به جا می آورند و تسلیم ارادة او هستند ولی هرک دام به بعدی از ابعاد صفات خداوند ناظر هستند.