باز خوانی

پیام  عاشورا

ماهیان دریا- بر تو مى‏ گریند. 

«و لکن لا یوم کیومک، یزدلف الیک ثلاثون الف رجل، یدعون أنّهم من امّة جدّنا، فیجتمعون على قتلک، و سفک دمک، و انتهاک حرمک، و سبى ذراریک و نسائک و انتهاک ثقلک، فعندها تحل ببنى امیّة اللعنة و تمطر السماء دما، و یبکى علیک کل شى‏ء حتى الوحوش فی الفلوات و الحیتان فی البحار.»[1]

آن حضرت فرمود: حسین جان! شهادت من بدین صورت است که فردى سمّ خیانت را به وسیله آب به کام من مى‏ریزد و مرا مسموم مى‏سازد، اما هیچ روز غمبار و جانسوزى، چون روز شهادت تو نیست، چرا که شهادت تو بدین صورت است که سى هزار عنصر گمراه و تاریک اندیش و بیداد پیشه که ادّعاى دین و ایمان و پیروى از نیاى گرانقدرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم را دارند، ظالمانه و ناجوانمردانه تو را محاصره مى‏کنند و براى کشتن تو و ریختن خون پاک و جوشانت بر ریگ‏هاى تفتیده نینوا، و به منظور شکستن حرمت و قداست خاندان تو و به اسارت بردن فرزندان و زنان و براى درهم شکستن شکوه و عظمت و شخصیّت والایت، همدست و همداستان مى‏گردند.

آرى، آن گاه است که لعنت و نفرین خدا بر باند پلید و بیداد پیشه اموى و همه اموى مسلکان تاریخ فرود مى‏آید و آسمان خون مى‏گرید و خون مى‏بارد و تمامى پدیده‏ها در کران تا کران هستى- از فرشتگان و انسان‏ها گرفته تا درندگان بیابان وماهیان دریا برتو می گیرند.

و پس از این پیشگویى‏هاى پیامبر گرامى، دخت فرزانه‏اش، فاطمه، امیر مؤمنان، حضرت مجتبى و خود سالار شایستگان، حسین علیه السّلام بود که دیگر مردم توحیدگرا و آگاه و با ایمان، آن حضرت را با چنین ویژگى‏ها و سرنوشت عجیب و پرافتخارى که وصف شد، مى‏شناختند و هماره یاد مقدّس و نام بلند و جاودانه و خاطره الهام بخش و قهرمانانه او را زنده و پر نشاط نگاه مى‏داشتند و ضمن گرامى داشت آن حضرت، هماره نگران آینده امت و روند تاریخ و سیر جامعه اسلامى پس از رحلت پیامبر و تحقّق آن رویداد غمبار و تکاندهنده بودند.

و بدینسان ذکر مصیبت حسین علیه السّلام پیش از ولادت و به هنگام ولادت آن حضرت به وسیله فرشته وحى بر پیامبر گرامى فرود آمد و از پى آن به وسیله آن حضرت بر خاندان رسالت خوانده شد و از پى آنان هم به وسیله مردم با ایمان و توحیدگرا و آگاه همچنان این سوگوارى و گرامى داشت شهادت جانسوز حسین علیه السّلام و روز فداکاریش ادامه دارد.