بس دعاها رد شود از بوی آن

آن دل کژ می‌نماید در زبان

اِخْسَئوا آید جواب آن دعا

چوب رد باشد جزای هر دعا

گر حدیثت کژ بود معنیت راست

آن کژی لفظ مقبول خداست

حق همی گوید نظرمان بر دل است

نیست بر صورت که آن آب و گل است

ما زبان را ننگریم و قال را

ما درون را بنگریم و حال را

ناظر قلبیم اگر خاشع بود

گرچه گفت لفظ ناخاضع بود

زانکه دل جوهر بود، گفتن عرض

پس طفیل آمد عرض، جوهر غرض

چند از این الفاظ و اضمار و مجاز

سوز خواهم، سوز با آن سوز ساز

آتشی از عشق در جان برفروز

سر به سر فکر و عبارت را بسوز