وصیّت کردن عمران جفت خود را بعد از مجامعت که مرا ندیده باشى

 مرا ندیده باشی: یعنی وانمود کن که مرا ندیده ای.

واگرداندن: باز گو کردن.

حَزَن: غم، اندوه، بلا.

علامت ها: علامت های قضای الهی است که در دنباله داستان می آید ومی خوانیم.

جنّی و دیو: یعنی آن قدر ترس آور است که حتی جنّی ودیو هم می گریزند تاچه رسد به انسان.

باشد کین بود: ممکن است چنین باشد.

اما و لیک: جمع دو حرف تردید. چنین جمع‏ها در مثنوى باز هم اتفاق افتاده است.

( 888) این کار را واگو مکن و هیچ در این خصوص دم مزن تا رنج و زحمت براى ما تولید نشود. ( 889) عاقبت آثار کار ما پیدا خواهد شد و علامت آن نمودار خواهد گردید. ( 890) در همین وقت از طرف میدان نعره‏ها و صداها بلند شده بهوا مى‏رفت‏. ( 891) شاه از هیبت این نعره‏ها از جا جسته و پا برهنه براه افتاد که این چه غلغله‏ایست؟. ( 892) فرعون گفت این چه صدا و غوغائى است که از طرف میدان بلند است که از نهیب این هاى هو جن و دیو بهراس مى‏افتد. ( 893) عمران گفت شاه سلامت باشد این صدا از بنى اسرائیل است که از مراحم شاه بانگ شادى بلند کرده‏اند. ( 894) از بخششهاى شاه شادى کرده مى‏رقصند و دست مى‏زنند. ( 895) فرعون گفت ممکن است این طور باشد ولى من وحشت زده و اندیشناکم‏.

عمران به مادر موسی گفت: این راز را جایی نقل نکن و وانمود کن که مرا ندیده‌ای. مادر موسی گفت: ای عزیز! بالأخره آثار و نشانه‌های این کار نمایان خواهد شد؛ آن‌گاه خواهی دید که خواب‌گزاران و منجّمان از آن خبر‌دار بودند. در همین احوال بود که از جانب میدان، فریاد مردم به گوش ‌رسید و همه فضای شهر را پر کرد. فرعون بیمناک از خواب پرید و پابرهنه بیرون دوید و گفت: این سر و صداها برای چیست؟ عمران گفت: عمر شاه بلند باد، بنی‌اسرائیل از دیدار تو شادمان شده‌اند. عمران جرأت نکرد به فرعون بگوید که ستاره موسی پدیدار گشت. ـ به اعتقاد قدما‌، هنگام انعقاد نطفه پیامبران، ستاره‌ای خاص در آسمان می‌درخشد. از ابن عباس در قصص‌الانبیا نقل شده است که: هیچ پیامبری به وجود نمی‌آید مگر آن‌که ستاره‌اش در آسمان دیده شود، و در دلائل‌النبوة آمده است که این ستاره ولادت سرخ است .