وصف بیدار‌دلان (ادامه)

 ساز کردن: آماده شدن.

کز پسش باید شدن: مى‏توان ضمیر را به موسى (ع) بر گرداند (به خود گفتند باید از پشت سر موسى رفت و عصا را دزدید)، و مى‏توان «ش» را ضمیر فاعلى گرفت و «پس باید شدن» را دزدکى، آهسته، بى‏خبر معنى کرد.

ربود: ربودن.

اهتزاز: جنبش.

روى زرد: شرمسار.

نهیب: ترس، بیم.

منهزم: یعنی شکست‌خورده و فراری.

حد: اندازه، اندازه توانایى.

اطلاق: یعنی اسهال، شکم روش. و این حالت گاه از شدت ترس دست دهد.

مجرم شاهیم: ما که براى امتحان عصاى تو آمدیم به خاطر درخواستى است که فرعون از ما کرده و ما را براى مقابله با تو خوانده اگر نمى‏کردیم نزد فرعون مجرم بودیم.

ما را امتحان تو کی رسد؟: یعنی در حد ما نیست که تو را بیازماییم.

عفو: از پروردگار مورد نظر است.

خاصُ الخاص: گزیده گزیدگان. گزیده از همگان.

بر زمین سر می‌زدند: یعنی سجده می‌کردند.

من شما را خود ندیدم: شما را نادیده مى‏انگارم.

اعجمى ساختن از اعتذار: عذر نخواستن.

بیگانه شکل و آشنا: هر چند با من آشنایید، نزد فرعون چنان آیید که گویى مرا نمى‏شناسید.

انتظار: (مصدر مبنى از براى فاعل) منتظر.

 ( 1230) القصه دو نفر ساحر چون موسى را خفته یافتند براى دزدیدن عصاى او آماده‏ شدند. ( 1231) از عقب موسى بطرف عصا رفتند که آن را بربایند. ( 1232) چون نزدیک رسیدند عصا به جنبش آمد. ( 1233) عصا طورى پیچ و تاب بخود داد که هر دو از ترس در جاى خود خشک شدند. ( 1234) پس از آن عصا بصورت اژدها در آمده به آن دو نفر حمله کرد آنها رنگ چهره خود را باخته و فرار کردند. ( 1235) و از شدت هراس بر زمین غلطیده در سراشیبى غلطان غلطان منهزم شدند. ( 1236) پس دیگر یقین کردند که کار موسى کار آسمانى است زیرا که حدود کار سحر را مى‏دانستند و مى‏دیدند که این از حد سحر بیرون است‏. ( 1237) پس از فرار مبتلاى اسهال و تب شدیدى شدند و بحال جان کندن افتادند. ( 1238) ناچار کس بخدمت موسى (ع س) فرستاده و عذر آوردند. ( 1239) و عرض کردند ما شما را امتحان مى‏کردیم و این کار غلطى بود زیرا اگر حسد نداشتیم کى باین کار اقدام مى‏کردیم‏. ( 1240) اى کسى که خاص- الخاص درگاه الهى هستى ما گناهکار توایم و بخشش مى‏طلبیم ما را عفو فرما. ( 1241) حضرت موسى عذر آنها را پذیرفته گناهشان را بخشید و فى الفور حالشان خوب شد و در پیش موسى سر تعظیم فرود آوردند. ( 1242) موسى گفت من شما را عفو کردم تن و جان شما بر دوزخ حرام گردید. ( 1243) اکنون بروید و مثل آن باشد که من شما را هیچ ندیده‏ام و خود را از من و از کار من و عذرى که خواستید بى‏خبر جلوه دهید. ( 1244) با داشتن آشنایى خود را با من بیگانه نشان داده و در پیش پادشاه با من نبرد کنید. ( 1245) دو نفر ساحر نزد موسى زمین ادب بوسیده رفتند و در انتظار موقع نشستند.

پدرآن دو جادوگر به آنان گفت: جادو تا هنگامی اثر دارد که جادوگر بیدار است، و اگر موسی جادوگر باشد، عصای او را در خواب می‌‌توان ربود. اتفاقاً به هنگام آمدن دو جادوگر به مصر، موسی زیر یک درخت خرما خوابیده بود. وقتی مردم، موسی را به آن دو نشان دادند. آنها قصد عصا را کردند و گفتند: باید از پشت برویم و عصا را برباییم. چون کمی جلوتر آمدند، عصا به جنبش و حرکت درآمد. آن عصا چنان لرزید که آن دو ساحر از ترس بر جای خود خشکیدند و شروع به دویدن کردند. با دیدن این صحنه آن دو ساحر یقین کردند که موسی فرستاده الهی است، زیرا می‌دانستند که قدرت جادو محدود است. موسی به آنان گفت: این‌طور تصور کنید که من شما را ندیده‌ام و خطایی هم نکرده‌اید که عذرخواهی کنید. در حضور فرعون هم‌ چنین وانمود کنید که با من در نبردید. در ظاهر بیگانه باشید، اگرچه در باطن آشنا هستید.