دویدن گاو در خانه آن دعا کننده به الحاح، قال النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ سَلَّم إنَّ اللَّهَ یُحِبُّ المُلِحّینَ فِى الدُّعاء زیرا عین خواست از حق تعالى و الحاح، خواهنده را به است از آن چه مى‏خواهد آن را از او

 إلحاح: سخت ایستادن در کارى، اصرار.

إنَّ اللَّهَ یُحِبُّ المُلِحِّینَ فِى الدُّعاء: خدا اصرار کنندگان در دعا را دوست دارد. مجلسى از مکارم الاخلاق آرد: قالَ النَّبِیُّ (ص) رَحِمَ اللَّهُ عَبداً طَلَبَ مِنَ اللَّهِ حاجَتَهُ وَ ألَحَّ فِى الدُّعاءِ اُستُجِیبَ لَهُ أم لَم یُستَجَب وَ تَلا هذهِ الآیةِ: أَدْعُوا رَبِّی عَسى‏ أَلاَّ أَکُونَ بِدُعاءِ رَبِّی شَقِیًّا.[1] و از امام صادق (ع) روایت است: إنَّ اللَّه کَره إلحاحَ النّاس بعضهم لبعض فى المسألة و أحبَّ لِنفسه.[2]

در بند: چفت یا کلون در.

کلید: ظاهراً مخفف کلیدان: آلت بست و گشاد در خانه.

قوائم:(قایمه‌ها)، دست و پای چهار پا را می‌گویند.

إهاب: پوست ناپیراسته، پوست خام.

( 1486) تا روزى وقت ظهر در حالى که مشغول دعا و زارى بود. ( 1487) ناگاه گاوى دویده با شاخ خود در را شکسته داخل خانه او گردید. ( 1488) گاو همین که داخل خانه شد مرد برخاسته دست و پاى او را بست‏. ( 1489) و سر او را بدون معطلى برید. ( 1490) و چون سرش را بدون تأمل برید سراغ قصاب رفت که زود و گرماگرم پوست گاو را هم بکند.

مردم، مؤمن روزی‌طلب را مسخره می‌کردند؛ امّا قاصد خدا آمد و روزی بی‌زحمت را برای او آورد. مرد مؤمن با وجود این همه نکوهش و تمسخر، دست از دعا و التماس برنمی‌داشت و کار او به جایی رسیده بود که شهره شهر شده بود که فلانی از انبان خالی پنیر می‌خواهد به دست ‌آورد. «این دعا می‌کرد با زاری و آه» بیانگر اصرار و الحاح و مداومت در دعاست و اشاره دارد به حدیث نبوی که فرمود: «انّ الله یحبّ السائل اللحوح؛ خداوند کسانی را که در دعا پافشاری می‌کنند، دوست می‌دارد. زیرا این توجه مداوم به حق، از آن‌چه به خاطرش دعا می‌کنیم، سودمند‌تر و بهتر است و ما را به حق نزدیک می‌کند.