بیمار شدن فرعون هم به وهم از تعظیم خلقان 

 مُنهَتِک: پرده دریده، گستاخ، مغرور.

او را از وهم منهتک کرد: یعنی وهم حاصل از ستایش‌ها او را گمراه و بی‌آبرو کرد.

ترسِ وهمى: ترسى که پدید آورنده آن وهم باشد.

واهمه: یکى از پنج حس باطن است. گفته‏اند این قوه چیزهاى دیده و نادیده، راست یا دروغ را به نفس مى‏نمایاند. واهمه در حیوانات (جز انسان) به جاى قوه عقل است و این قوت تابع عقل نشود، چنان که مثلاً در خانه تاریک شخص از مرده‏اى که در کنار اوست به وهم مى‏ترسد، حالى که عقل گوید آن مرده جمادى بیش نیست. وهم در دل آدمى افزون مى‏شود و بر عقل او پرده مى‏افکند آن گاه حقیقت بر او پوشیده مى‏شود و در گمراهى مى‏رود و چه بسا که در هلاکت در افتد.

          عقل ضدّ شهوت است اى پهلوان             آن که شهوت مى‏تند عقلش مخوان‏

          وهم خوانش آن که شهوت را گداست             وهم قلبِ نقدِ زرّ عقل‏هاست‏

2302- 2301/ د / 4.

مولانا در میان قصهْ مکتب‌خانه نمونهْ دیگری از مردم بی‏یقین را ذکر می‏کند: فرعون هم در اثر ستایش این و آن خود را خدا پنداشت که نوعی «رنجوری دل» یا بیماری روانی بود. مولانا می‏گوید: عقلی که محدود در شناخت دنیای مادی است گرفتار وهم و گمان و گمراهی می‏شود. سپس وی حالت صاحب یقین را به راه رفتن روی زمین تشبیه می‏کند که در آن انسان دچار سرگیجه نمی‏‏شود و نمی‏افتد، اما اهل ظن و گمان مانند کسی هستند که بالای دیوار راه می‏رود.