( 1674)پنج روز آن باد امرودی نریخت

 

زآتش جوعش صبوری می گریخت

( 1675)برسر شاخی مرودی چند دید

باز صبری کرد وخود را واکشید

( 1676)باد آمد، شاخ راسر زیر کرد

طبع را برخوردن آن چیر کرد

( 1677)جوع و ضعف و قوّت جذ‌ب و قضا

کرد زاهد را ز نذ‌رش بی‌وفا

( 1678)چون که از امرود بُن میوه سُکست

گشت اندر نذر وعهد خویش سست

( 1679)هم درآن د‌م گوشمال حق رسید

چشم او بگشاد و گوش او کشید

( 1680)بیست از دزدان بدند آن‌جا و بیش

بخش می‌کردند مسروقات خویش

( 1681)شحنه را غماز آگه کرده بود

مردم شحنه بر افتادند زود

( 1682)هم بدان‌جا پای چپ و دست راست

جمله را ببرید و غوغایی بخاست

( 1683)دست زاهد هم بریده شد غلط

پاش را می‌خواست هم کردن سقط

( 1684)در زمان آمد سواری بس گزین

بانگ بر زد بر عوان کای سگ ببین

( 1685)این فلان شیخ است از ابدال خدا

دست او را تو چرا کردی جدا

( 1686)آن عوان بدرید جامه تیز رفت

پیش شحنه داد آگاهیش تفت

( 1687)شحنه آمد پا برهنه عذرخواه

که ندانستم خدا بر من گواه

( 1688)هین بحل کن مر مرا زین کار زشت

ای کریم و سرور اهل بهشت

( 1689)گفت می‌دانم سبب این نیش را

می‌شناسم من گناه خویش را

( 1690)من شکستم حرمت ایمان او

پس یمینم برد دادستان او

( 1691)من شکستم عهد و دانستمبد است

تا رسید آن شومی جرأتبه دست

( 1692)دست ما و پای ما و مغز و پوست

باد ای والی فدای حکم دوست

( 1693)قسم من بود این تو را کردم حلال

تو ندانستی تو را نبود وبال

( 1694)وآن‌که او دانست او فرمان‌رواست

با خدا سامان پیچیدن کجاست