پیامبر(ص) پدری شفیق و مهربان

 گفت پیغمبر: اشاره است به حدیثى که مرحوم فروزانفر از مسند احمد آورده است: «إنَّما أنا لَکُمْ مثل الوالد.»[1] و در مجمع البیان ذیل آیه: « اَلنَّبِیُّ أَوْلى‏ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ »[2] آمده است. و مجاهد گفت هر پیمبرى پدر امّت خویش است بدین رو مؤمنان با یکدیگر برادر شده‏اند.

سند: تکیه گاه.

خُلق و خوی او پیامبرگونه بود و با همه پدرانه رفتار می‏کرد، همان‌گونه که پیامبر(ص) فرمود: راستی من برای شما چون پدر هستم.» یا در حدیث دیگر فرمود: «شما به منزله اجزای وجود من به‌شمار می‏روید. چرا جزء را از کل جدا کنید؟ هرگاه جزء از کل جدا شود عاطل و باطل می‏گردد و هرگاه عضو از اندام جدا گردد به مردار تبدیل می‏شود. تا وقتی که جزء دوباره به کل خود متصل نشود، مرده‏ای بیش نیست و هرگز از جهان جان و عالم معنا خبر ندارد.

مولانا می‏گوید: اگر ما اجزای ناچیز خلقت، از کل جدا شویم و به سوی دیگری برویم، در کل عالم و در هستی مطلق نقصی پدید نمی‏‏آید. او می‏گوید: من برای مثال از نقص و جدایی حرف می‏زنم وگرنه «قطع و وصل» با هستی مطلق، چیزی نیست که با بیان و مقال، توصیف پذیرد.