عظمت قدر ومنزلت اولیای خدا(ادامه2)

 نران: مردان راه حق .

حیزان: کسانی هستند که ظاهر مردی را دارند اما در راه حق نیستند.

از ره پیشی بود: یعنی در جهت کمال است.

پس روی: دنیا دوستان و شهوت انحرافی مردانِ تن فروش و بدکار.

صدر را بگذار: یعنی قانع نشدن به مرتبه یی ازکمال، می‏تواند به این معنا هم باشد که جاه و مقام دنیا را رها کن.

 اصولاً زیاده طلبى در آن چه دنیاوى است، از صفت‏هاى مذموم است، اما زیاده طلبى وفزون خواهی از فیض‏هاى ربوبى نشانه معرفت است، و در خواست کمال بیشتر. سالکانی که در این راه رتبتى یافته‏اند خواهان زیادت کمال‏اند، اما آنان که در پى دنیایند دستخوش و بال و خسران.

مولانا می‏گوید: آن حرص و تمایلی که برای رسیدن به حقیقت باشد، «بیشی» و سیر تکاملی است، اما حرص و شهوت اهل دنیا و دنیا دوستان «ننگ و بد کیشی» است. مولانا از مصاحبت مردان حق و تأثیر آنها در یک‌دیگر سخن می‏گوید که در این همدمی‌ها رازی هست که موسی خواستار همراهی خضر می‏شود و او را مرشد خود داند. مولانا به سالکان می‏گوید: با ادراک شمه‌ای از اسرار غیب و حقایق الهی، نباید در پی جایی برای ماندن و نشستن باشید؛ بزرگی در این است که همیشه در راه باشید و هرگز نایستید.