از دیدگاه مولوی دعا کردن بندگان نتیجه اراده وفرمان خداوند است. خداوند درکتب آسمانی وبه ویژه قرآن مجید به این امرفرمان داده است ودرواقع انسانها دعا کردن را ازاو آموخته اند و چون ارادة خداوند بردعا ونیایش بندگان خود تعلّق گرفته، لذا دعا کردن نشانه اعتقاد وایمان افراد به تأثیر گذار بودن ارادة مداوم خداوند درهستی است.
« ادعونی استجب لکم » مرا به دعا بخوانید تا برایتان اجابت کنم.
این دعا هم بخشش وتعلیم توست
گر نه درگلخن گلستان ازچه رست؟
(مثنوی،دفتر2،ب2449)
درحقیقت،دعاعمل نمودن به مضمون این آیه قرآن است، وازتعبیر« ادعونی » مفهوم اختصاص استنباط می شود یعنی مرا بخصوص بخوانید نه غیرمرا ونه اغراض وآمال وآرزوهای دنیوی خودتانرا، دراین صورت است که قطعاً از پروردگار خود با زبان حال لبیک خواهید شنید.
محمدرضا افضلی تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد .... |