بیان توکل، وترک جهد گفتن ِ نخجیران به شیر 

  نخجیر: حیوان که آن را شکار کنند، شکار کوهى خاصه بز.

وادى: گذرگاه سیل و آب میان دو کوه و یا دو تل و تپه، رودخانه.

کش مکش: ترکیبى است از صیغه‏ى امر و نهى از مصدر کشیدن که معنى آن امر و نهى پیاپى و مختلف و نیز خصومت است.

وظیفه: یعنی مقرری وجیره به مقدار معین برای زمان معین.

( 905) شکارها در چراگاهى که داشتند همواره از حمله شیر در بیم و هراس بودند.( 906) بسکه شیر به آنها از کمینگاه حمله کرده بود چراگاه براى آنها تبدیل بجهنمى شده بود.( 907) حیله‏اى بنظرشان رسیده نزد شیر آمده گفتند ما وظیفه‏اى براى تو قرار مى‏دهیم که همیشه سیر باشى‏. ( 908) تو غیر آن وظیفه مخواه و براى صید ما نیا تا روزگار ما تلخ نگشته راحت باشیم. 

جواب گفتن شیر نخجیران را و فاید? جهد گفتن.

فعل: مجازا، مکر و حیله:

            گنجیست درین خانه که در کون نگنجد             این خانه و این خواجه همه فعل و بهانه ست‏[1]

            کو آن فضولى‏هاى تو کو آن ملولیهاى تو             کو آن نغولیهاى تو در مکر و فعل اى ذو فنون‏

مار و کژدمم: کنایه از مردم فریبکار است.

( 909) گفت قبول مى‏کنم بشرط اینکه وفا ببینم نه مکر چون از اشخاص مکر زیاد دیده‏ام. ( 910) من کسى هستم که از کار و مکر مردم هلاکم و زخم گزش مار و عقرب فراوان دارم.

نفس خطرناک ترین دشمن است،

 مردم نفس از درونم در کمین: اشاره است بحدیث: اعدى عدوک نفسک التی بین جنبیک.[2] زیرا تمام هوسها وخواستهای ناپسند از نفس برمی خیزد، و نفس در اصطلاح صوفیان مرکز اخلاق ذمیمه و زشت است و زیانى که انسان از خُلق بد خود مى‏برد بسیار بیشتر است از زیانهایى که مردم بدو مى‏رسانند بخصوص که آدمى ممکن است که نسبت بگفتار و کردار دیگران طریق احتیاط و حزم پیش گیرد در صورتى که این حالت براى احوال درونى و محرکات داخلى خود او کمتر دست مى‏دهد .

گوش من لا یلدغ المؤمن شنید: اشاره است بحدیث: لا یُلدَغُ المُؤمِنُ مِن حُجرٍ واحِدٍ مرتین.[3] یعنى مؤمن اهل تجربه و آزمایش است و از چیزى که زیان دید دو باره مرتکب آن نمى‏شود و دیگر بار فریب نمى‏خورد و این مطلب را در صورت مثل بیان فرموده است که مؤمن اگر انگشت در سوراخى کرد و جانورى انگشتش را گزید دفعه‏ى دیگر انگشت در سوراخ نمى‏کند.

   ( 911) بدتر از همه مردم نفس هم از اندرون در کمین من است. ( 912) گوش من فرمایش پیغمبر را که فرمود لا یلدغ المؤمن من حجر مرتین (یعنى مؤمن از یک سوراخ دو مرتبه نیش نمى‏خورد) شنیده و بجان و دل پذیرفته‏ام.