دندان ضعیفی بر کَند: یعنی به زیر دست آزار رساند.

ای به دیده عکس بد بر روی عم: یعنی ای که تابش یا بازتاب ِبد درچهر? عموی خود دیده ای، بدی از توست.

از خود مرم: یعنی ازخود فرار نکن، از خود مگریز.

مؤمنان آیینه همدیگر‌ند: اشاره دارد به حدیث «المؤمن مرآة المؤمن» که عموماً به بازتاب خصلت‌های پسندیده مؤمنان در یک‌دیگر اشاره دارد، لکن مولانا آن را برای موردی به کار گرفته است که نیکی و بدی و بیشتر بدی مورد گفت‌وگو است. در دفتر دوم نیز مولانا این حدیث را در یک بیت به‌کار گرفته است:

مؤمن ار ینظر بنور الله نبود: اشاره دارد به حدیث نبوی «اتقوا فراسة المؤمن فانّه ینظر بنور الله عزّ و جلّ» که: مؤمن به نور خدا می‌نگرد و حقایق عالم غیب بر او آشکار است.[1]

استاد فروزانفر در معنای «ینظر بنور الله» می‌گوید: مؤمنان علم و ادراکشان دور از هر غرض و مرض است و دلیل این که مؤمن دارای چنین نظری است، اطلاع او بر اسرار غیب و رازهای پنهانی است.

ینظر بنار الله بُدی: یعنی تو که با نارالله می‌نگری و کارهایی می‌کنی که آتش خشم خدا را شعله‌ور می‌سازی، چنان در بدی فرو‌ رفتی که به یاد نیکی نمی‌افتی؛ تعبیر: «نار اللَّه» مستفاد است از آیه‏ى شریفه: وَ ما أَدْراکَ مَا اَلْحُطَمَةُ، نارُ اَللَّهِ اَلْمُوقَدَةُ اَلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى اَلْأَفْئِدَةِ[2] بگفته‏ى مفسرین «حطمه» آتشى است که بدن کافر را درهم مى‏شکند و پاى مال مى‏کند و درکه‏ى دوم است از درکات جهنم که آتش آن همواره شعله‏ور است و هرگز نمى‏فسرد و خاموشى نمى‏پذیرد و تا دل را مى‏سوزاند، این آتش بنظر مولانا اخلاق زشت و شهوت و غضب است که اصل دوزخ است و چون مجسم شود دوزخ موعود است و یا آن که دوزخ حقیقى، نفس است و اخلاق ذمیمه مراتب ظهور آن است و از این رو مى‏گوید که چون بجاى چشم نور، بچشم آتشى و دوزخى در اشیا نگرى همه بدى مى‏بینى و خوبیها در نظر تو نمایان نمى‏شود. موید نظر مولانا قولى است که در تفسیر این آیه نقل مى‏کنند بدین گونه: ان هذه النار تخرج من الباطن الى الظاهر بخلاف نیران الدنیا. [3]   این آتش به نظر مولانا، اخلاق زشت و شهوت و غضب است که اصل دوزخ است و چون مجسم شود، دوزخ موعود است، یا آن که دوزخ حقیقی، نفس است و اخلاق ذمیمه، مراتب ظهور آن است.

   بو‌الحزن: یعنی کسی که مُدام گلایه می‌کند و شکایت از غم و غصه دارد.

 ( 1337) هر کس که دندان ضعیفى را مى‏کند و باو ظلم روا مى‏دارد کار همان شیر غلط بین را مى‏کند.( 1338) اى کسى که خال بد در چهره عموى خود مى‏بینى از عموى خود رم نکن آن عکس خال تو است که به آن جا افتاده‏. ( 1339) حضرت رسول مى‏فرماید که المؤمن مرآت المؤمن مؤمن آینه مؤمن است. ( 1340) تو عینک کبود بچشم گذاشته‏اى که عالم را کبود مى‏بینى. ( 1341) اگر کور نیستى ببین که کبودى از طرف تو است اگر بد مى‏بینى بخودت بد بگو متعرض دیگران نشو.( 1342) مؤمن اگر با نور خدا نظر نمى‏کرد چگونه عیب مؤمن را بمؤمن مى‏نمود .( 1343) چون تو با نور خدایى نظر نمى‏کنى بلکه با آتش قهر خدایى نظر مى‏کنى این است که خوبى را از بدى تمیز نمى‏دهى‏.() کم کم نور را با آتش خود آشنا کن تا نار تو نور و آتش تو بروشنى بدل شود.