هفت اندام: سر و سینه و شکم و دو دست و دو پاى، سر و دو دست و دو پهلو و دو پاى. در این جا کنایه است، یعنی سرتا پا دچار ترس وبیم شدن.

هیبت حق : مرتبه یی از خوف خداست که در آن بنده به عقوبت خود نمی اندیشد وشکوه وعظمت پروردگار او را تحت تأثیر قرار می دهد.

صاحب دلق: مرد ژنده پوش، کسى که لباس وصله دار بپوشد، دلق: جامه‏ى وصله زده و کهنه ،مقصود از «صاحب دلق» در گفته‏ى مولانا عمر است بمناسبت آن که عمر جامه‏اى بر تن داشت که بر آن دوازده وصله زده بودند و تنها سه وصله بر پشت شانه‏اش بود. خطب عمر بن الخطاب و علیه ازار فیه اثنتى عشره رقعه. (عمر بن خطاب خطبه خواند و بر تنش ازارى بود با دوازده پینه) و عن انس قال کان بین کتفى عمر ثلاث رقاع. (میان دو شانه‏ى عمر سه وصله بود در جامه‏اش) [1]

تقوى: در لغت، قرار دادن مانع و حاجز است میان خود و آسیب چیزى و هر گونه خطرى مانند نگه داشتن سپر در پیش شمشیر، و در اصطلاح پناه جستن بطاعت است از معصیت، نگهدارى خود از هر چه موجب عقوبت شود اعم از فعل و ترک، اقتدا به پیغمبر (ص) در گفتار و کردار و آن داراى درجات و مراتب متفاوت است و نسبت به اصحاب بدایت و منتهیان تفاوت مى‏پذیرد.[2] مضمون این بیت، مستفاد است از حدیث ذیل: من خاف اللَّه خوف اللَّه منه کل شى‏ء. (هر که از خدا بترسد خدا همه چیز را از او مى‏ترساند.)[3]

دست بستن: دست بر سینه نهادن که علامت احترام است.

خدمت کردن: تعظیم کردن وسر فرود آوردن