یارى خدا آن اندازه رسد که به کار دارى . [نهج البلاغه]
عرشیات
داستان رسول روم(19)
دوشنبه 92 آبان 6 , ساعت 4:2 صبح  

  (1506)طیبات از بهر کی؟ ‌للطّیبین

 

یار را خوش کن، برنجان، ‌و ببین

  (1507)یک مثال ای دل پی فرقی بیار

 

تا بدانی جبر را از اختیار

  (1508)دست کان لرزان بود از ارتعا ش

 

وآن که دستی را تو لرزانی زجاش

  (1509)هر دو جنبش آفریدهْ حق شناس

 

لیک نتوان کرد این با آن قیاس

  (1510)زآن پشیمانی‌که لرزانیدی‌اش

 

مُرتعش را کی پشیمان دیدی‌اش

  (1511)بحث عقل است این،‌چه عقل؟‌آن حیله‌گر

 

تا ضعیفی ره برد آن‌جا مگر

طیبات : اشاره است به آیه‏ى شریفه: وَ اَلطَّیِّباتُ لِلطَّیِّبِینَ (و زنان پاک براى مردان پاک‏اند)[1]

یار را خوش کن، برنجان، ‌و ببین: یعنی پروردگار را خوشحال کن یا به رنجان و نتیجه هر دو را ببین.

ارتعا ش: یعنی لرزان.

وآن که دستی را تو لرزانی زجاش: منظور سخن این استکه هر حرکت، وقتی که مسبوق به انگیزهْ ‌درونی باشد مسئولیت و در نتیجه ثواب و عقاب دارد، اما دستی که به دلیل سستی اعصاب دچار لرزش شد، صاحب آن نمی‌تواند از این حرکت، پشیمان یا خشنود باشد.

بحث عقل است این،‌چه عقل؟‌آن حیله‌گر: مولانا به کسانی که به استناد قدرت مطلق پروردگار، گناه خود را هم به گردن خدا می‏گذارند، می‏گوید: این‌گونه بحث‏ها و استدلال‏ها بحث عقل مادی و حسابگر است که افراد ضعیف و کم مغز به آسانی آن را می‏پذیرند.

( 1506) بانوان پاک براى مردان پاک هستند رفیق را از خود مرنجان و او را خوشحال نگه دار و ببین تا چه اندازه مفید خواهد بود. ( 1507) اکنون مثالى ذکر مى‏کنم تا فرق میانه جبر و اختیار معلوم گردد. ( 1508) دستى از اثر بیمارى رعشه مى‏لرزد گاهى هم تو دست خود را با اختیار مى‏لرزانى.( 1509) این هر دو لرزش آفریده حقند ولى مثل هم نیستند.( 1510) اگر لرزش دست را کار بدى فرض کنیم کسى که بیمارى رعشه دارد از ارتعاش دستش پشیمان و شرمنده نیست ولى تو که دست خود را لرزانده‏اى شرمنده و پشیمانى. ( 1511) این بحث یک بحث عقلى است بحث عقلى مى‏دانى یعنى چه؟ یعنى عقل حیله بر مى‏انگیزد تا شاید ضعیفى بحقیقت امر پى ببرد.

هر کار نیک پاداش نیک دارد چنان که خداوند در قرآن فرموده است: زنان پاک برای مردان پاک‌اند. پروردگار را خوشحال کن یا به رنجان و نتیجه هر دو را ببین. سپس مولانا مثالی را برای جبر و اختیار می‏آورد و می‏گوید: هر حرکت، وقتی که مسبوق به انگیزهْ ‌درونی باشد مسئولیت و در نتیجه ثواب و عقاب دارد، اما دستی که به دلیل سستی اعصاب دچار لرزش شد، صاحب آن نمی‌تواند از این حرکت، پشیمان یا خشنود باشد.



[1]   - نور، آیهْ 26.


نوشته شده توسط محمدرضا افضلی | نظرات دیگران [ نظر] 
درباره وبلاگ

عرشیات

محمدرضا افضلی
تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد ....
اوقات شرعی
فهرست اصلی
بازدید امروز: 304 بازدید
بازدید دیروز: 514 بازدید
بازدید کل: 1401930 بازدید

شناسنامه
صفحه نخست
پست الکترونیک
پارسی بلاگ
فهرست موضوعی یادداشت ها
دین . عرفان . مثنوی .
نوشته های پیشین

اردیبهشت 92
خرداد 92
تیر 92
مرداد 92
شهریور 92
مهر 92
آبان 92
آذر 92
دی 92
بهمن 92
اسفند 92
فروردین 93
اردیبهشت 93
خرداد 93
تیر 93
مرداد 93
شهریور 93
مهر 93
آبان 93
آذر 93
دی 93
بهمن 93
اسفند 93
فروردین 94
اردیبهشت 94
خرداد 94
تیر 94
مرداد 94
شهریور 94
مهر 94
آبان 94
آذر 94
دی 94
بهمن 94
اسفند 94
فروردین 95
اردیبهشت 95
خرداد 95
تیر 95
مرداد 95
شهریور 95
لوگوی وبلاگ من

عرشیات
لینک دوستان من

معماری نوین
اشتراک در خبرنامه

 
لیست کل یادداشت های این وبلاگ

شرح وتفسیر مثنوی دفتر سوم درس(222)
شرح وتفسیر مثنوی دفتر سوم درس(221)
شرح وتفسیر مثنوی دفتر سوم درس(220)
شرح وتفسیر مثنوی دفتر سوم درس(219)
شرح وتفسیر مثنوی دفتر سوم درس(218)
[عناوین آرشیوشده]