فصل سوم : سلطان عشق

اجازه به فرمایید این فصل را به سالار شهیدان وبه تعبیر مولانا سلطان عشق امام حسین(ع) اختصاص دهم . امام همامی که همهْ هستی اش را در راه اعتلای آرمان معشوق داد تا نام حضرت دوست در دیار جهان مادی بماند وبه بیان زیبای مولانا:

خنک آن قمار بازی که بباخت هرآنچه بودش      بنما ند هیچش الا هوس قمار دیگر

آن امام بزرگواری که در قنوت نماز سرخش چنین با معبود ومعشوقش نجوای می نمود:

 اللهمّ واجعلٍ علی البصیرة مَدرجتی ، بارالها! راه کمالم را بصیرت قرار ده

 وعلی الهدایة محجّتی ، وهدف نهایی خلقتم را بر هدایت خود بنا کن

وعلی الرّ شاد مسلکی ، وراه وروشم را بر رشد بنیان گذار

حتّی تُنیلنی وتُنیل بی اُمنیّتی، تا بدینوسیله مرا به آرزویم وآرزویم رابه من برسانی

وتُحلّ بی علی ما به اردتنی، ومرا به قل? بلند قرب وکمال که از من خواسته ای

وله خلقتنی، والیه آویتنی، وبرای آنم آفریده ای وبه آن پناهم داده ای فرود آوری

واَعِذ اولیاءک من الافتنان بی، خدایا ! اولیای خود را به سبب من درفتنه وسختی میفکن

وفتّنهم برحمتک لرحمتک فی نعمتک تفتین الاجتباء، وبه رحمت خود آنان را در سای? نعمت معرفت وعبودیت خود شیدای لطف خویش ساز

والاستخلاص بسلوک طریقتی ، شیدای گزیده وشیدای رهیده که طریق مرا پیمایند

واتّباعِ منهجی ، وراه راست مرا پی گیرند

« بنقل از سید بن طاووس »