نفخه صور و بحث در انواع آن مطابق روایات اسلامى،

کر و فر: شکوه و دبدبه، خود نمایى،بروز وظهور قدرت

رسیل: کسى که بر آهنگ ساز یا نواى خواننده‏ى دیگر آواز بخواند، کسى که در خواندن آواز با دیگرى مسابقه دهد. آواز دسته جمعى،

اسرافیل: مطابق نصوص قرآن کریم،[1] و روایات اسلامى اسرافیل بهنگام رستخیز در صور مى‏دمد و مردگان از گور بر مى‏خیزند، صور شاخى است عظیم که دائره آن از پهناى آسمان و زمین فراخ تر است و اسرافیل لب بر آن نهاده و منتظر فرمان الهى است، بموجب روایتى بسیار مفصل، وى سه بار در صور مى‏دمد، نخستین را «نفخه‏ى فزع» مى‏گویند که از اثر آن کوهها بشتاب در حرکت مى‏آیند و زمین چون کشتى گرانبارى بر روى آب بگردش مى‏افتد و جهان دگرگون مى‏شود، دومین «نفخه‏ى صعق» نام دارد که مردم و هر زنده‏اى، در آسمان و زمین مى‏میرند و جز خدا هیچ کس باقى نمى‏ماند تا بدان جا که ملک الموت نیز جان مى‏سپارد، سومین را «نفخه‏ى بعث» مى‏نامند که بر اثر آن، جانها بسوى ابدان باز مى‏گردند و مردگان از گور بر مى‏خیزند و بسوى موقف و صحراى محشر رانده مى‏شوند. نظر مولانا درین ابیات به نفخه‏ى سوم است که زندگانى مى‏بخشد و جانها را به بدنها باز مى‏آورد. [2]

سماعش: یعنی از شنیدن آوازش، سماع در این جا اصطلاح صوفیانه نیست.

   ( 1923) شاید شنیده باشى که در زمان عمر مطرب معروفى بود که چنگ مى‏نواخت.( 1924) بلبل از آواز او بى‏هوش مى‏شد و شادى از اثر نواى چنگش صد چندان زیاد مى‏گردید.( 1925) دمش مجلس آرا و از نوایش قیامت بر پا مى‏شد.( 1926) و نواى او چون صور اسرافیل مردگان را جان مى‏بخشید.( 1927) او یار و هم دم اسرافیل بود و از الحان او فیل از شوق پر در مى‏آورد. () یا مانند داود از نغمه‏هاى خوشى که مى‏سرود جان بسوى بستان خدا پرواز مى‏کرد.( 1928) اسرافیل روزى ناله خود را سر مى‏دهد و مرده صد ساله پوسیده را جان مى‏بخشد.