از من مرم: یعنی از من فرار نکن، وحشت نکن.

بشارت: یعنی مژده وخبر خوب وخوشحال کننده.            

مِدحت: یعنی مدح وستایش.

مهجورى ساختن: دورى جستن، کناره گیری

قراضه: تکه های ریز از فلز، پاره‏ى زر و سیم و بریده از دینار و درهم، این پاره نیز بمصرف مى‏رسیده است، در تعبیر مولانا، محمول بر تواضع است و گر نه مى‏دانیم که عمر هفت صد دنیار تمام بر گرفته بود.

دست خاییدن: دست خود را گاز گرفتن، به نشانهْ تأسف وپشیمانی

بس:یعنی بس کن که من تحمل این همه لطف را ندارم

 ( 2189) عمر چون بر وى پیر نگریست دید که خجل و هراسناک است.( 2190) گفت اى پیر نترس من از طرف خداوند مژده‏اى براى تو دارم.( 2191) خداوند این قدر صفات حسنه تو را بر شمرد که عمر عاشق دیدار تو گردید.( 2192) نرو و پیش من بنشین که رازهایى بتو گفته و اسرارى که هست بتو اطلاع دهم.( 2193) حق ترا سلام رسانده و حالت را مى‏پرسد و مى‏فرماید با رنج و غم بى‏حساب چگونه‏اى و چونى. ( 2194) اینک چند سکه ناقابل ابریشم بها است اینها را گرفته خرج کن و وقتى تمام شد باز اینجا بیا.( 2195) پیر همین که این سخن را شنید بدنش لرزیدن گرفت و از شدت تأثر دست خود را خائیده بخود مى‏پیچید.( 2196) و صدا مى‏زد که اى خداى بى‏همتا- بى‏چاره پیر بسکه خجل و شرمنده گردید.