نصیحت کردن زن مر شوی را که: سخن افزون از قدم واز مقام

خود مگو، لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفعَلُونَ، که این سخنها اگر چه راست

است، آن مقام توکّل تو را نیست، واین سخن گفتن فوق مقام و

معاملهْ خود زیان دارد و« کَبُرَ مَقتاً عندَ الله» باشد.

بحث در باره قناعت،

ناموس کیش: ریا کار و خود فروش، کسى که بظاهر زاهد و بباطن دنیا دوست است،

 ناموس: تظاهر بزهد و عبادت دروغ و نیز مرادف است با ننگ و نام.

ترهات: راههاى باریک که از جاده و شاه راه جدا و منشعب گردد، مجازا سخنان پوچ و بى‏فایده، جمع ترهه که ظاهرا معرب (توراهه، دو راهه) است این کلمه باتفاق اهل لغت پارسى معرب است.

طُمطَراق: سر و صدا و آواز هولناک ،کر و فر و خود نمایى، نمایش شکوه و جلال بدروغ.

کار بار: چنین است در نسخه‏ى قونیه ولى مشهور (کار و بار) است با (واو) مطابق چاپ لیدن و نسخ دیگر. ظاهرا این تعبیر، مرکب است از (کار) بمعنى کشت و زراعت، و (بار) بمعنى ثمر، و یا (کار) بمعنى عمل، و (بار) بمعنى آن چه بر پشت ستور نهند که مجازا وضع مزاج و حالت معیشت را افاده مى‏کند در محاورات امروزین، و قدما آن را در مورد جاه و جلال بکار مى‏برده‏اند.

باد و بروت: مرکب است از (باد) و (بروت) که مجازا در معنى کبر و خود نمایى استعمال مى‏شود ، باد در سبلت انداختن، تعبیرى است نظیر: باد بروت.

بیت العنکبوت: برگرفته است از آیه‏ى شریفه:« وَ إِنَّ أَوْهَنَ اَلْبُیُوتِ لَبَیْتُ اَلْعَنْکَبُوتِ » (هر آینه سست‏ترین و بى‏بنیادترین خانه‏ها خانه عنکبوت است) [1]

قناعت: در اصطلاح بدین معناست که مرد راه خدا آنچه را از این جهان ندارد،طلب نکند واز آنچه دارد روحاً مستغنی باشد، ونیز گفته اند که این صفت مقدمهْ مقام رضاست.

این قناعت نیست جز گنج روان: اشاره دارد به حدیث نبوی:« القناعةُ کنزٌ لا یَفنی»( قناعت گنجی است که پایان نمی پذیرد)[2]

در ادامهْ گفتمان، زن با خشونت فریاد کشید و مرد را به ریاکاری و خودفروشی متهم ساخت و گفت: من بیش از این افسون ظاهر‌فریبی تو نخواهم شد. این قدر قیافهْ حق به جانب نگیر و این همه از خودبینی و نخوت دم مزن. چقدر با آب و تاب راجع به کار و بار و یا راجع به خدا ترسی و توکل به خدا و مانند آن سخن می‏گویی. برو حال خودت را نگاه کن و شرم کن. تکبر و خود بزرگ‌بینی همواره و از همه کس زشت و ناپسند است، اما از گدایی مثل تو زشت‌تر است. درست مانند آن است که در سرما و روز برفی لباس خیس به تن کنی. ای کسی که خانه‌ات همانند خانهْ عنکبوت سست و بی‌بنیان است، یاوه‌گویی‏های تو نیز چنین است، چرا دم از قناعت می‏زنی، تو کی از قناعت روح خود را آراسته‏ای؟ پیامبر فرمود: قناعت، گنج بی‏پایان است ولی تو رنج را به ارمغان آوردی. هنوز گنج را از رنج تشخیص نمی‏‏دهی، چرا لاف بیهوده می‏زنی.