جان تو: یعنی به جان تو قسم

از برای توستم: یعنی از برای توست مرا. این ناله وآوای غمگین من از برای توست.

خویش من: وجود مادی من، شخص من.

کاش جانت کش روانِ من فدا: یعنی کاش جان تو که جانم فدای او باد...

ضمیر:از اعماق درون.

بودی به ظن: یعنی در گمان بودی، گمان بد داشتی.

خاک بر چیزى کردن: بکنایت، اعراض نمودند، بى‏اعتنایى کردن.

تبرا کردن: بیزارى جستن.

هستت دستگاه: یعنی قدرت و برازندگی آن را داری.

صنم: یعنی بت.

شمن: یعنی راهب بودایی، دیر نشین، به کنایه بت پرست، وبه همین دلیل درمقابل صنم« بت» به کار رفته است.

به جان تو قسم! مسائلی که مطرح کردم برای آسایش خودم نبود، بلکه این گله صرفاً به‌خاطر تو بود و بس. قسم به خدا! هر لحظه حاضرم جانم را فدای تو کنم. ای کاش جان تو که جانم فدای او باد، از اعماق درونم آگاهی داشت. وقتی فهمیدم که راجع به من چنین نظری داری از جانم سیر شدم.

ای آرامش روح و روانم، حال که می‏بینم تو با من در مسائل مادی و داشتن مال و ثروت هم‌عقیده نیستی، من خاک بر سر سیم و زر می‌کنم و از آنها جدا می‌شوم. ای دلبر من! تو که در دل و جانم نفوذ داری چرا از من دوری می‏کنی؟ اشکالی ندارد دوری کن، زیرا قدرت و برازندگی آن را داری و بی‌نیازی. هر بار که آهنگ فراق می‏کنی و از در بی‏نیازی با من وارد می‏شوی جان من عذر تقصیر مرا می‏خواهد و در برابر تو تضرّع و فروتنی می‏کند. به یاد آر آن هنگامی‏که من «بت» بودم و تو «بت‌پرست»، من مطلوب بودم و تو طالب.