بدون شک این زینت بخشیدن وزیباییها از جانب خدا است وفی نفسه نه تنها چیز بدی نیست، بلکه عامل پویایی است:«مَن کَانَ یُرِیدُ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لاَ یُبْخَسُونَ»:کسانى که زندگى دنیا و زینت آن را بخواهند، (نتیجه) اعمالشان را در همین دنیا بطور کامل به آنها مى‏دهیم؛ و چیزى کم و کاست از آنها نخواهد شد![1] و:«مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ»:هر کس کار شایسته‏اى انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که مؤمن است، او را به حیاتى پاک زنده مى‏داریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالى که انجام مى‏دادند، خواهیم داد.[2] بطور یقین از نمادهای«حیات طیبه» زندگی پاکیزه وعاشقانه است. و:«إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِینَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»:ما آنچه را روى زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل مى‏کنند![3] و:«الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا»:مال و فرزند، زینت زندگى دنیاست؛ و باقیات صالحات [= ارزشهاى پایدار و شایسته‏] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‏تر است![4] و:«اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ»:بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمّل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى که محصولش کشاورزان را در شگفتى فرو مى‏برد، سپس خشک مى‏شود بگونه‏اى که آن را زردرنگ مى‏بینى؛ سپس تبدیل به کاه مى‏شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى؛ و (به هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست![5] و:«وَمَا أُوتِیتُم مِّن شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَزِینَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ»:آنچه به شما داده شده، متاع زندگى دنیا و زینت آن است؛ و آنچه نزد خداست بهتر و پایدارتر است؛ آیا اندیشه نمى‏کنید؟![6]

آنچه از آیات فهمیده می شود این است که زندگی دنیایی واین جهانی باید در راستای پویایی انسان وکسب رضایت وخشنودی حضرت حق، قرار گیرد.

چون پی یسکن الیها ش آفرید: اشاره دارد به کریم?:« هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا...» اوست خدایی که همهْ شما را از یک تن بیافرید و از او همسرش را بنهاد تا به او آرام گیرد. [7]و:«وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»:و از نشانه‏هاى او اینکه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانه‏هایى است براى گروهى که تفکّر مى‏کنند! [8]

زال: کسى است که موى سر و رویش سپید باشد، زال پدر رستم پهلوان نامور سیستانى و پسر سام نریمان را هم بدان سبب که بهنگام زادن موى، سر و رویش سپید بود، زال نامیدند.

حمزه: حمزه بن عبد المطلب که کنیه‏ى او ابو یعلى یا ابو عماره بود، عموى حضرت رسول اکرم است، که در سال دوم بعثت ایمان آورد و اسلام را نیرومند ساخت و در نیمه‏ى شوال سال سوم هجرت در جنگ احد شهادت یافت، وى از یلان و تهمتنان عرب و دلیران اسلام بود، در جنگ بدر و احد با دو شمشیر حرب مى‏کرد و درین دو جنگ بسیارى از دلاوران قریش را بقتل رسانید، و پیش از آن که در حرب احد شهادت یابد سى و یک تن را کشته بود، علامت او در جنگ پر شتر مرغى بود که بر خود خویش مى‏بست، مسلمانان او را سید الشهداء و اسد اللَّه مى‏نامند، او بوقت شهادت پنجاه و هفت ساله یا پنجاه و نه ساله بود و دو سال از حضرت پیمبر (ص) بزرگ تر بود.[9]

مولانا داستانى بسیار موثر از دلیرى و بى‏باکى حمزه در دفتر سوم مثنوى آورده و بى‏گمان مقصود او از حمزه در بیتى که اکنون مورد بحث ماست، حمزه عموى حضرت رسول (ص) بوده است. پس از آن که بر اثر نفوذ تعلیمات اسلامى در الغاء امتیازات نژادى و مذمت افتخار به نسب و گوهر و تبدیل افتخارات بفضائل دینى و نفسى و امتزاج نژادها از تازى و پارسى و ترکى و هندى و یونانى و بربرى و جز آن و تاثیر تصوف که مبناى آن بى‏اعتنایى و پشت پا زدن بجمیع افتخارات مادى و معنوى و نادیدن خود و خودى است، داستانها و یا حماسه‏هاى قومى و ملى متروک گردید و جاى خود را بداستانهاى حماسى و قهرمانى دینى داد، مسلمانان ایرانى قصه‏هاى شگفت از پهلوانى حمزه و جنگهاى او در روزگارانوشیروان پادشاه نامور ساسانى و پیکار او با دیوان و پریان بر ساخته‏اند.[10]

کلّمینی یا حمیرا می‏زدی: پیامبر بزرگوار ـ‌ که همه عالم بنده کلامش هستندـ برای تسکین خود به همسرش عایشه می‏گفت: با من سخن بگوی ای زیباروی و سرخ چهره.

آب غالب شد بر آتش از نهیب: یعنی اگر آب بر آتش فرو ریزد بر آن غالب می‏شود.

چون که دیگی حایل آمد هر دو را: یعنی اگر یک عامل دیگرمانند دیگ، واسطهْ این ارتباط باشد، آتش می‏تواند آب‌را بجوشاند و به رقصاند و به هوا بفرستد. زن نیز با استفاده از نیاز مرد می‏تواند او را به اختیار بگیرد  .