علی (ع) مخزن اسرار الهی است

راز: آن چه در اندیشه نهان است و به هر کس نشاید گفت.

سوء القضاء: قضاى بد.

حسن القضاء: قضاى نیک. قضا در لغت به معنى داورى است و در اصطلاح حکم کلى الهى در اعیان موجودات است بر آن ترتیب که در نفس الامر هستند. و قدر تفصیل قضاست.

پرتو زدن: پرتو افکندن، درخشیدن.

قرص ماه: استعاره از ولى کامل و حجّت خدا.

شب روان: استعاره از آن که بدون دانش در تاریکیهاى جهل مى‏روند.

ذُهول: یعنی فراموشی غفلت، گمراهى. و در این‌جا به معنای گم‌کردن آثار و نشانه‏های راه است.

بانگ غول: اشاره به این است که می‏‏پنداشتند در بیابان موجودی خطرناک و بزرگ به نام غول، راه کاروان را می‏‏زند و مردم را به بی‌راهه می‏‏برد.

ضیا اندر ضیا: روشنى در روشنى، نور على نور.

مولانا می‏‏گوید: امام علی(ع) می‏‏توانست آن دشمن را درجا به قتل برساند، اما بازتاب دریافت‏های معنوی او در درون دشمن، آن مرد را به حقایق آشنا کرد و از این نظر نخست برای آن دشمن سوء‌القضا بود و بعد، حسن‌القضا شد. مولانا می‏‏گوید: چیزی در درون من تافته است که نمی‏‏دانم چیست؟ اگر تو خود آن را برای من بگویی، از گمراهی ایمن خواهم بود.

مولانا می‏‏گوید: اگر ماه همان طور که نور می‏‏دهد سخن هم بگوید، کسی به بانگ غول گوش نمی‏‏دهد.