( 320)گرچه حکمت را به تکرار آوری |
|
چون تو نااهلی، شود از تو بری |
( 321)ورچه بنویسی نشانش میکنی |
|
ورچه میلافی بیانش میکنی |
( 322)او ز تو رو در کشد ای پر ستیز |
|
بندها را بگسلد وز تو گریز |
( 323)ور نخوانی و ببیند سوز تو |
|
علم باشد مرغ دستآموز تو |
( 324)او نپاید پیش هر نا اوستا |
|
همچو طاووسی به خان? روستا |
حکمت: یعنی دانایی و معرفت حق که نا اهلان نمیتوانند آن را با تعلیم و تکرار بیاموزند.
بَرى: برئ، بیزار.
نشان کردن: علامت نهادن تا یافتن آن آسان باشد.
گریز: گریزد. نظیر.
یک دو گامى رو تکلّف ساز خوش عشق گیرد گوشِ تو آن گاه کش
2515 / د /5
( 3120) حکمت را اگر چه تو تکرار کنى چون نااهل هستى از تو رو گردان مىشود و مىرود . ( 321) مىرود اگر چه مکرر بنویسى و نشان کنى و اگر چه بیان و تقریر نموده بذهن بسپارى. ( 322) او از تو با ستیزه روى در مىکشد و براى گریختن بندها را پاره مىکند. ( 323) و اگر تو هیچ نخوانى و او طلب و سوز تو را ببیند علم مرغ دست آموز تو خواهد شد. ( 324) همان طور که مرغ دست آموز شاه بخانه روستا نمىرود علم هم پیش نااستاد نخواهد رفت.
مولانا از کسانی سخن میگوید که در ظاهر، حکمت الهی نمیخوانند اما پروردگار سوز درون آنها را میبیند و معرفت خود را به آنها میدهد و علم الهی در دست آنها مانند مرغ دستآموز میشود. اما علم الهی و سخن حق در نزد ناآگاهان مانند طاووسی که در خانه محقر یک روستایی است و میگریزد. مشابه این مضمون در کلام امام علی(ع) نیز آمده است: «فانّ الحکمة تکون فی صدرالمنافق فتلجلج فی صدره حتی تخرج فتسکن الی صواحبها فی صدر المومن؛ حکمت را هر جا که هست بیاموز، زیرا حکمت در سینه منافق آنقدر میجنبد که سرانجام در سینه مؤمن جای گیرد.»[1]
علم چندان که بیشتر خوانى چون عمل در تو نیست نادانى
(سعدى)
علم کآن نبود ز هو بىواسطه آن نپاید همچو رنگ ماشطه
3449 / د /1
علمهاى اهلِ دل حمّالشان علمهاى اهلِ تن احمالشان
علم چون بر دل زند یارى شود علم چون بر تن زند بارى شود
3447- 3446/ د / 1
حکمت پژوهان واقعی علم ظاهرى را بارى بر دوش متعلّم دانند و گویند علمى که حقیقت را بیان مىدارد علم باطن است و این علم را از کتاب و دفتر طلب نباید کرد، بلکه درون صافى مىخواهد تا آن علم در آن متجلّى شود. اگر چنین روشنایى در دل پدید شد، این همان حکمت است.
همچو آهن ز آهنى بىرنگ شو در ریاضت آینه بىزنگ شو
خویش را صافى کن از اوصافِ خود تا ببینى ذاتِ پاک صافِ خود
بینى اندر دل علوم أنبیا بىکتاب و بىمُعید و اوستا
3461- 3459/ د / 1
محمدرضا افضلی تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد .... |