شکایت کردن ِاهل ِزندان پیش وکیل ِقاضی، از دست ِآن مفلس 

 مذمت از تجاوز به حقوق دیگران

اِدراک‏مند: یعنی داراى ادراک، باشعور، کنایت از آگاه در مسائل قضاوت.

مُستَمِرّ: پیوسته، و مقصود زمان دراز است.

یاوه تاز: هرزه گرد، که این سو و آن سو رود.

          ز آن ضلالتهاى یاوه تازشان             حفره دیوار و دَر غمّازشان‏

2076 /د5

          گفت آن درویش اى داناى راز             از پى این گنج کردم یاوه تاز

2288 /د6

طبل خوار: یعنی پرخوار؛ شکمباره

مُضِر: آسیب رساننده.

وَقاحت: ستیزه رویى، بى‏شرمى.

صَلا: آواز که براى طعام دهند، دعوت، خواندن.

بی صلا: یعنی بی این که کسی او را دعوت کند .

کر کردن: کنایه از خود را به نشنیدن زدن.

مرد زندان: زندانى.

گشودن: به دست آوردن.

دوزخ گلو: پر خوار که سیر نشود.، کسی را گویند که هرچه هست می بلعد. (این ترکیب از معنى آیه 30 سوره ق گرفته شده است).

کُلوا: برگرفته است از قرآن کریم «کُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اَللَّهُ» یعنى بخورید از آن چه خدا بشما روزى کرده [1]

( 617) اهل زندان نزد وکیل قاضى زندان شکایت بردند. ( 618) که سلام ما را بقاضى برسان و حال ما را راجع باین مرد پست فطرت بگو. ( 619) او مستمراً در این زندان مانده بى‏هوده بهر کس حمله کرده و بهر طرف در جولان بوده جز زیان کارى از او ساخته نیست‏. ( 620) او مثل مگس دنبال هر طعامى هست و بدون سلام بى‏خبر و با وقاحت موقع غذا حاضر مى‏شود. ( 621) خوراک‏ شصت نفر پیش او هیچ است و وقتى که بگویى بس است او خود را بکرى مى‏زند. ( 622) زندانیان هیچ یک نمى‏توانند لقمه‏اى به آسودگى بخورند و اگر با هزار حیله خوراکى بدست آورند. ( 623) فوراً این شخص اکول پیش مى‏آید و چون دوزخ که گناهکاران را فرو برد غذاى زندانیان را بگلوى خود فرو مى‏برد و دلیل این تعدى و تجاوزش این است که خدا فرموده کُلُوا 6: 142 .