مفلسی را وا نما: یعنی ثابت کن که هیچ چیز نداری.

ایشان متَّهم باشند: از شرایط گواه عادل بودن اوست. پس کسى که نزد قاضى به جرمى محکوم شده و در زندان به سر مى‏برد، از عدالت افتاده است و گواهى او شنیده نمى‏شود.

علاوه بر این، در این مورد خاص زندانیان همگى از زندانى شکایت دارند و از ستم و پر خوارى او اشک خون مى‏بارند. و خواهند تا از زندان برود و از شر او آسوده شوند.

باطل گواهى: (اضافه مقلوب) گواهى باطل، گواهى دروغ.

اِدبار: بد بختى.

کِش: که او را.

فاش: آشکارا، پیش همه مردم.

قلاش: قَلاّش (ترکى)، حیله باز، مفلس، بی آبرو، میخواره.

منادى زدن: یعنی فریاد کردن، جار زدن. اعلان کردن افلاس شخص.

طبل چیزى را زدن: فاش کردن.

تَسو: (معرب آن طَسوج) وزنى است معادل چهار جو. و در اینجا مقصود اندک یا هیچ است، یک پول سیاه .

به فن: به خاطر تقلّب و حیله بازى.

بیش زندانش نخواهم کرد: زیرا اِعسار او نزد قاضى به اثبات رسیده است.

افلاس: توانایى نداشتن بر پرداخت دینى که در ذمّه است.

چیزى به دست بودن: مالک چیزى بودن.

( 646) قاضى گفت افلاس خود را ثابت کن جواب داد اینک اهل زندان همگى شاهدند. ( 647) قاضى گفت گواهى آنها در باره تو مسموع نیست زیرا که از دست تو تنگ آمده‏. ( 648) و مى‏خواهند هر چه زودتر دور شوند مغرضند و بباطل گواهى مى‏دهند. ( 649) اهل محکمه همگى گفتند که ما گواه هستیم که او مفلس و بى‏چاره است‏. ( 650) قاضى از هر کس حال او را پرسید گفتند آقا دست از این مفلس بشوى که چیزى ندارد. ( 651) قاضى حکم کرد که این شخص را در شهر بگردانند و بگویند این مفلس و قلاش است‏. ( 652) و در کوچه و بازار کو به کو جار بزنند و طبل افلاسش را در همه جا بکوبند. ( 653) و بگویند که کسى چیزى نسیه باو نفروشد و قرض ندهد. ( 654) من بعد هر کس ادعایى بر او بکند و نزد من بیاید او را زندانى نخواهم کرد. ( 655) چون افلاسش پیش من ثابت شده و محقق است نه نقدى دارد و نه متاعى‏.