اهمیّت همنشینی با اولیاء

 همنشین خدا: اشاره است به حدیث موضوع: « مَن أرادَ أن یَجلِسَ مَع اللَّهِ فَلیَجلِس مَعَ أهلِ التَّصَوُّف.»[1]

          پس جَلیسُ اللَّه گشت آن نیک بخت             کو به پهلوى سعیدى بُرد رخت‏

1302/ د / 6

 تا: باید

سکلیدن: گسلیدن، جدا شدن.

سر کسى را خوردن: مرگ او را دیدن. در اینجا: کشتن، هلاک کردن معنى دهد.

بَدَست: وجب.

این بیتها در سفارش به همنشینى اولیاى حق

 ( 2168) هر کس که مى‏خواهد با خدا همنشین باشد برود و در حضور اولیا بنشیند . ( 2169) اگر از محضر اولیا دور شده و پیوند او را بگسلى هلاک شده‏اى زیرا در آن وقت جزء بدون کل هستى‏ . ( 2170) هر کس را که شیطان از کریمان دور سازد او را بى‏کس یافته سرش را بباد مى‏دهد. ( 2171) یک ثانیه بقدر یک وجب از جمع دور شدن مکرى است از طرف شیطان متوجه شده این را بیقین بدان‏.

مضمون این ابیات در مثنوی مکرراً آمده است: «من اراده ان یجلس مع الله فلیجلس مع اهل التّصوف»؛ یا هر که خواهد با خدا همنشینی کند، باید با اولیاء‌الله همنشینی کند. و از جمع نبریدن وکناره نگرفتن که « یَدُ اللَّه مع الجماعة.» اگر تو از محضر اولیاء‌‌الله دور شوی و از مصاحبت ایشان ببُرّی، قطعاً هلاک خواهی شد، زیرا تو جزو فاقد کُلی. بریدن از جمع اولیا موجب غلبه شیطان است. هر کس را که شیطان از محضر مردان حق دور سازد، در تنهایی سرش را می‏‏خورد. اگر یک وجب از اولیاء‌الله دور شوی، بدان که این امر از نیرنگ‏های شیطان سرچشمه می‏‏گیرد.