مصمون بودن قرآن از تحریف
( 1198)مصطفی را وعده کرد الطاف حق |
|
گر بمیری تو نمیرد این سبق |
( 1199)من کتاب و معجزهت را رافعم |
|
بیش و کمکن را ز قرآن مانعم |
( 1200)من تو را اندر دو عالم حافظم |
|
طاعنان را از حدیثت رافضم |
( 1201)کس نتاند بیش و کمکردن درو |
|
تو به از من حافظی دیگر مجو |
( 1202)رونقت را روز روز افزون کنم |
|
نام تو بر زر و بر نقره زنم |
( 1203)منبر و محراب سازم بهر تو |
|
در محبت قهر من شد قهر تو |
( 1204)نام تو از ترس پنهان میگوند |
|
چون نماز آرند پنهان میشوند |
( 1205)از هراس و ترس کفار لعین |
|
دینت پنهان میشود زیر زمین |
( 1206)من مناره پر کنم آفاق را |
|
کور گردانم دو چشم عاق را |
( 1207)چاکرانت شهرها گیرند و جاه |
|
دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه |
( 1208)تا قیامت باقیش داریم ما |
|
تو مترس از نسخ دین ای مصطفی |
سَبَق: درسى که پیش استاد مىخواندند. در این بیت کنایه از قرآن کریم است که درس دین و دنیا در آن آمده است.
رافِع: بردارنده. بالا برنده. بلند آواز کننده.
حدیث: اشاره به قرآن است. در آیهْ 6 سوره «کهف» و آیهْ 23 سوره «زمر» حدیث به معنای قرآن بهکار رفته است.
به از من حافظى مجو: چنان که در قرآن کریم آمده است:« إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا اَلذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»[1].
نام بر زر زدن: کنایه از قدرت و عظمت و تبرکى که به نام رسول (ص) کنند، نیز اشاره بدان که سکهها به نام او خواهند زد.
در محبت قهر من: اشاره است به حدیث: «مَن أبغَضَنِى فَقَد أبغَضَ اللَّه.»[2]
چون نماز آرند: اشاره است به آغاز دعوت اسلام که مسلمانان در دل کوه یا جاى پنهان نماز مىخواندند اما زمانى نگذشت که به مسجد الحرام آمدند و در آن جا به عبادت پرداختند. و نیز اشارت است به شهرها که مسلمانان در آن اندکاند و نمىتوانند آزادانه به عبادت پردازند ولى سرانجام پیروزى از آن آنهاست.
عاق: نافرمان، سرکش، راندهْ درگاه.
زماهی تا به ماه: یعنی از پائین تا بالای دنیا، همه جا.
( 1198) خداى تعالى بحضرت رسول با الطاف بىپایان خود وعده داد که اگر تو از این عالم بروى کلام خداوندى که از همه پیش افتاده است عقب نمانده و از میان نخواهد رفت . ( 1199) من حافظ و نگهبان کتاب و معجز تو بوده و کسى را که بخواهد از آن کم کند یا بر آن بیفزاید طرد خواهم کرد . ( 1200) من در دو عالم تو را سر بلند کرده کسانى که بسخنان تو طعن مىزنند از تو دور خواهم ساخت . ( 1201) کسى نمىتواند کتابى را که تو آوردهاى کم و زیاد کند و بهتر از من نگهبانى مجوى . ( 1202) روز بروز آوازه تو را در جهان بلندتر نموده نام تو را نقش زر و سیم خواهم کرد . ( 1203) براى تو محراب و منبر خواهم ساخت و بر اثر دوستى تو قهر من همانا قهر تو خواهد بود . ( 1204) امروز تابعین تو از ترس نام تو را از کفار پنهان کرده و در موقع نماز در خلوت نماز مىخوانند . ( 1205) امروز نام تو را آهسته و در خفا ذکر کرده اذان نماز را آهسته مىگویند از ترس کفار دین تو در زیر زمینها پنهان است . ( 1206) من بکورى چشم کسانى که نافرمانى مىکنند براى اذان نماز دین تو جهان را پر از منارههاى بلند خواهم کرد . ( 1207) چاکران تو شهرها فتح کرده صاحب جاه و جلال خواهند شد و دین تو ماه تا ماهى را خواهد گرفت . ( 1208) تو از منسوخ شدن این دین مترس که ما آن را تا قیامت باقى خواهیم داشت .
الطاف خداوندی به حضرت مصطفی(ص) وعده داد: ای محمد، اگر تو بمیری، این کتاب (قرآن کریم) نخواهد مُرد و این قرآن و تعالیم آن را من رافعم و همواره بالا میبرم و رواج میدهم. مضمون این سخن به آیهْ شریفه سورهْ حجر اشاره دارد، بیضاوی در تفسیر آیه نوشته است که منظور از حفاظت، حفاظت از تحریف و دستکاری است که مولانا هم همان را میگوید. در ادامه اشارهْ مولانا به سکههایی است که در دورهْ اسلام بر آنها «محمد رسولالله» ضرب شده است. «در محبت قهر من شد قهر تو»، یعنی میان ما چنان محبتی است که تو بر هر که خشم گیری، مغضوب من خواهد بود. با این توصیف، پروردگار میفرماید: من مناره پر کنم آفاق را و اسلام را در دنیا رواج میدهم.
محمدرضا افضلی تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد .... |