تعظیم ساحران مر موسی را علیه السّلام، که چه می فرمایی: اول تواندازی عصا؟

مِری:مخفف مراء به معنی جدال وستیزه است

گر تو مى‏خواهى عصا بفکن نخست: اشاره است به آیه‏ى شریفه: قالُوا یا مُوسى‏ إِمَّا أَنْ تُلْقِیَ وَ إِمَّا أَنْ نَکُونَ نَحْنُ اَلْمُلْقِینَ. قالَ أَلْقُوا (ساحران گفتند اى موسى اگر خواهى تو عصا در افکن و اگر فرمایى تا ما نخست دستبرد سحر خود در اندازیم، موسى گفت شما در افکنید.)[1]

این قدر تعظیم دینشان را خرید: یعنی این بزرگ داشت واحترام به موسی وحفظ ادب موجب شد که به ایمان روی بیاورند.  

کز مرى آن دست و پاهاشان برید:ساحران دست و پا را در دادند براى آن که با موسى جدل آراستند.

دست و پا در جرم آن درباختند : یعنی ساحران چون حق را به جانب موسی می دانستند درمبارز? با او گویی دست وپای خود را باخته بودند.       

  ( 1626) ساحران در عهد فرعون اگر چه با موسى دعوى برابرى و همسرى کردند.( 1627) اما از او احترام کرده و در انداختن عصا او را مقدم داشتند. ( 1628) و گفتند تو بر ما مقدم هستى اگر مى‏خواهى اول تو عصا بینداز.( 1629) موسى فرمود نه اول شما حیله‏هاى خود را بکار برید و آن چه مى‏خواهید بیفکند.( 1630) این تعظیم فقط جان آنها را خرید ولى آن دعوى همسرى باعث شد که دست و پایشان بحکم فرعون بریده شد.( 1631) سحره چون قدر موسى را شناختند بجرم آن دست و پاى خود را بر باد دادند.

در ابیات پیشین سخن از مردان کامل و واصل بود ، ومقایسهْ آنها با سالکان خام وناآگاه.دراین ابیات داستان موسی وساحران بارگاه فرعون، به صورت مثال ونمونه یی برای روشن ساختن آن مطلب آمده است که متضمن دو نکته است یکى فایده‏ى ادب و بزرگ داشت پیران و دیگر زیان مراء و ستیزه. بعقیده‏ى مولانا ساحران دست و پا را در باختند براى آن که با موسى جدل آراستند ولى دینشان محفوظ ماند و عاقبت به خیر شدند بجهت آن که ادب را رعایت کردند و موسى را مخیر ساختند و دست پیش نگرفتند.